De gevoelige moordenaar- A. Berggren

Een bloederig verhaal...

Het boek gaat over een meisje van zestien jaar,  genaamd Maria. Op een dag loopt ze in het centrum van de stad waar ze woont, alwaar iemand vanuit haar kantoor naar haar kijkt. Deze vrouw raakt door haar geobsedeerd en zij blijft haar volgen; op haar letten, een soort beschermengel spelen. 

Maria krijgt een vriend, Lenny, waarmee ze seks heeft. Lenny maakt het uit omdat ze een keer geen seks wil en vervolgens gebeuren er bizarre dingen. Ze is alleen thuis omdat haar ouders weg zijn, naar hun vakantiehuisje.  Al op de eerste avond krijgt ze vreemde telefoontjes en er wordt een raam ingegooid. Ze rent de straat op en ziet daar – tot haar grote geruststelling- haar ex-vriend Pelle. Pelle is erg veranderd: hij helpt, steunt en beschermt haar.

Als zij en Pelle de volgende dag samen naar het vakantiehuisje van haar ouders gaan, gebeuren daar ook vreemde dingen. Haar vader gaat zeilen met haar kleine zusje. Ze komen die avond niet terug,  wat eigenlijk wel de bedoeling was. De volgende dag wordt haar vader dood gevonden, maar haar zusje is nog nergens te bekennen. Ook haar moeder, die die avond terug zou komen, is nergens te bekennen. Achtereenvolgens worden er allerlei naasten van Maria vermoord, zowel thuis in de stad als in de omgeving van het vakantiehuisje. Hoe is haar vader gestorven? Is het echt zelfmoord? Waar is de moeder van Maria? En overleven Maria en Pelle deze vakantie? Wie is de moordenaar?

Hierboven de samenvatting van het boek. Ik zal jullie mijn volledige beoordeling besparen, maar wel kan ik zeggen dat ik het een uiterst ongeschikt boek vind voor de jongere lezer. Ik schrok van de zeer expliciete en ranzige moord- en seksscènes. Weijts en Grunberg zijn onschuldig, vergeleken met Berggren! Voornamelijk bizar, omdat dit voor jeugdigen is geschreven. Ik denk dat kinderen van 15/16 jaar dit zouden kunnen lezen, al vind ik zelfs dit nog te jong. De onderwerpen seks, verliefdheid, lichaam e.d. sluiten wel aan bij de belevingswereld van jongeren, maar de moorden en de manier waarop de seks beschreven wordt gaat echt te ver. Hier een voorbeeld van een dergelijke moordscène: 

“Ik sloeg met een steen op zijn hoofd. Eerst kromp hij schreeuwend in elkaar. Toen sloeg ik nog een keer. Hij viel op de grond en hield zijn handen voor zijn gezicht. Ik schopte tegen zijn slaap, toen verweerde hij zich niet meer. Ik sloeg hem verscheidene keren met de steen, tegen zijn slaap en op zijn voorhoofd. Ik hoorde iets breken, het was alsof ik op een oude bloempot sloeg, een dof en hol geluid, iets dat in tweeën brak. Ben je verbaasd? vroeg ik. Maar hij lag daar maar. Ik zag het bloed uit zijn hoofd sijpelen, op de droge aarde. Stof tot stof, dacht ik. Het leven is een kringloop.”

Wat wel leuk is aan dit boek, is de perspectiefwisseling (ook voor de ietwat oudere jongere). Er wordt gewisseld tussen de psychopaat als ik-verteller en een personale verteller waarin Maria centraal staat. Oordeel zelf maar!