mooie boeken

Al die mooie boeken waar jullie over vertellen, prima! En er komen voordurend interessante nieuwe boeken bij. Zet bij het maken van je recensie wel je publiek iets meer centraal. Bij Perenbomen bloeien wit lukte dat heel goed.
Een woord als persectiefwisseling begrijpen veel pubers nog niet. Kijk sowieso je bespreking heel kritisch na op 'moeilijke' woorden. Denk ook eens aan een aardig citaat uit het boek toevoegen: dat werkt als een illustratie en vergemakkelijkt zo jouw klus.

Perenbomen bloeien wit

Titel van het boek: Perenbomen bloeien wit

Auteur: Gerbrand Bakker
Vanaf welke leeftijd: 14 jaar

Samenvatting:

De tweeling Klaas en Kees en hun jongere broer Gerson spelen vaak zwart, een spel waarbij de belangrijkste regel is dat zij hun ogen niet open mogen doen. Zo merk je hoe lastig het is om je doel te bereiken terwijl je niet om je heen te kunt kijken.Als de broers met hun vader en de hond Daan op een zondagmorgen met zn allen in de auto zitten op weg naar opa en oma, verandert hun leven met een harde klap. Een auto-ongeluk zorgt ervoor dat Gerson blind wordt en de rest van zijn leven zwart zal moeten spelen. Hoe zal dat gaan? Zal Gerson met hulp van de hond Daan zich gaan aanpassen aan zijn nieuwe leven? Ook voor zijn vader en zijn broers ziet de wereld er nu heel anders uit. Wat overeind blijft is de warmte van het gezin.Dit ontroerende verhaal voor jong en oud wordt afwisselend verteld door drie stemmen, die van de tweeling, van Gerson en van de hond.

(www.bol.com)

Recensie:

Met stip het mooiste jeugdboek dat ik tot nu toe gelezen heb. Wat is dit boek prachtig geschreven.

Het gezin vader, Klaas, Kees, Gerson en de hond Daan zijn onderweg naar opa en oma. Onderweg komen ze langs bloeiende perenbomen. Er ontstaat een discussie over de kleur van de bloesems. Zijn ze nu roze of wit? Terwijl ze hier over praten gebeurt er een ernstig ongeluk en Gerson wordt blind. De rest van het boek laat de strijd zien die Gerson moet voeren. Hoe gaat hij en de rest van zijn gezin om met de problemen en ongemakken die dit met zich meebrengt.
Compleet geroerd lees je de strijd die hij voert. Je begrijpt precies wat hij meemaakt en hoe hij zich moet voelen. Door perspectiefwisselingen lees je ook hoe zijn broers en zelfs de hond het ervaren.

Lukt het Gerson om aan zijn nieuwe situatie te wennen om zoekt hij een andere uitweg?

Een boek dat je van begin tot eind in één ruk zal uitlezen. Dit verhaal raakt iedere lezer. Een boek dat je zeker gelezen moet hebben.
Dit boek is voor jongens en meisjes geschikt.

Groetjes,
Marielle

 

Kus / Lydia Rood

Samenvatting

Toon Mandersloot is in de eerste plaats een groot acteur en ergens op plaats honderd ook nog vader van een dochter. Marjon heet ze, en ze piekert veel over haar vader. Waarom is hij er nooit? Waarom vindt hij volle zalen en een daverend applaus belangrijker dan zijn kind? Moet zij soms zo hard klappen als hij haar een verhaaltje voorleest?

Pas als Marjon Toon op weg naar dansles bij het bos tegenkomt, krijgt ze de kans hem haar vragen voor te leggen. Of beter: ze naar zijn hoofd te slingeren.
Toon neemt zijn dochter mee naar een vervallen openluchttheater. Daar praten ze over vroeger, en als het te pijnlijk wordt, spelen ze scènes uit bekende toneelstukken en verhalen: Roodkapje, Medea, Hans en Grietje, Odysseus. Door de toneeldialogen heen fluistert het echte gesprek. Het gesprek van een dochter die haar vader stamelend en schreeuwend smeekt, ontroert, uitscheldt, troost en bijna vergeeft.
Toch spreken Marjon en Toon zich niet helemaal uit: alsof de mist in het bos hun diepste gevoelens aan het oog onttrekt. Langzamerhand zijn er meer contouren te onderscheiden, ten slotte een scherp silhouet. Maar pas op de laatste bladzijde wordt alles helder. Een verrassende ontknoping die de lezer kippenvel bezorgt.

Oordeel

Kus is een mooi en gevoelig boek. Er gebeurt eigenlijk bijna niets. Het boek beslaat één middag. Marjon en haar vader maken een wandeling door het bos. De verhalen en toneelstukken heeft Lydia Rood heel mooi door de gesprekken heen geweven. Soms wisselt ze ongemerkt tussen de ‘gewone’ scène in het bos en een scène uit een bekend verhaal. Die verhalen zijn heel uiteenlopend, van Hamlet tot Roodkapje en van Odysseus tot Hans en Grietje. Maar altijd met een heel eigen, verrassende twist. Door de wisselingen wordt het verhaal soms wel een beetje vaag. Het is een boek waar je bij moet nadenken en niet zomaar een avonturenverhaal dat je over je heen kan laten komen of je mee kan laten slepen. De dialogen zijn snel, de onderwerpen wisselen elkaar in vrij hoog tempo op.

Het einde komt als donderslag bij heldere hemel. Hoewel de lezer al vrij snel vermoedt dat de scene in het bos helemaal niet zo gewoon is, is het einde toch een verrassing die de lezer kippenvel bezorgt. Achteraf vallen heel veel puzzelstukjes op hun plaats. Kus is een mooi opgebouwd verhaal dat je aandachtig moet lezen en goed tot je door moet laten dringen.

- Lenie

Nachtvuur / Stefan Boonen

Samenvatting:

Midden in de nacht trekken drie jongeren er op uit. Ze gaan naar het kerkhof, graven de kist op van ‘Meneer Franzen’, laden hem in een kruiwagen en vertrekken. Giel, Rob en Elisa willen een vreugdevuur ontsteken en meneer Franzen erin verbranden. Maar hun plannen lopen anders dan verwacht. Hoe is het zover kunnen komen? Dit verhaal zit vol verborgen geheimen. Zelfs de drie hoofdpersonages weten niet alles van elkaar. Het enige dat vaststaat is dat de drie jongeren vroeger goeie vrienden waren, dat Elisa nu doodziek is en dat meneer Franzen een smeerlap is. Door de verhaallijn af te wisselen met flashbacks wordt steeds duidelijker wat er gebeurd is en wat Giel, Rob en Elisa aangezet heeft tot deze bizarre daad. Meneer Franzen is een deel van hun jeugd geworden, met verstrekkende gevolgen. Dat zijn slechte invloed alleen maar kan weggevaagd worden door hem samen te verbranden, betekent alles voor deze jongeren. Hun plan is extreem maar zorgt wel voor de ultieme bevrijding. Rob vertelt het verhaal, van vroeger en nu. Hij ziet wat de invloed van meneer Franzen is, hij ondergaat maar ziet zijn vrienden eraan kapotgaan. Zijn verslag geeft je een duidelijk beeld van de betrokkenen, waarbij je de spanningen voelt stijgen.
Een psychologisch sterk verhaal, een verslag van complexe gevoelens en onverwachte daden.

Oordeel

Een bloedstollend boek. De drie vrienden hebben samen in groep acht en later op de middelbare school vreemde dingen meegemaakt met ‘meneer Franzen’. Het zou zonde zijn daar te veel van te verklappen en Stefan Boonen doseert de informatie precies goed. Door op de juiste momenten te wisselen van flashback naar het ‘heden’ zit er veel spanning in het boek. Steeds wil je verder lezen, steeds wordt het verhaal vreemder, grimmiger. Langzaam wordt duidelijk hoe vast de drie zitten in hun eigen problemen. Over meneer Franzen vertellen ze niemand. Ze kunnen ook niet, want hij is zo doortrapt dat waarschijnlijk niemand hen zal geloven. Deze gedachte houdt hen als het ware gevangen in de situatie en dat is behoorlijk beklemmend. Het besluit dat genomen wordt is nogal buiten proporties. Erg realistisch is het niet. Drie jongeren, waarvan één letterlijk doodziek, die een grafkist opgraven, kilometers meeslepen op een kruiwagen om de kist vervolgens in brand te steken. Deze onwaarschijnlijke gebeurtenis past echter wel binnen het boek. Heel knap hoe Boonen ook zonder woorden bepaalde gebeurtenissen en gevoelens duidelijk weet te maken, soms ook of juist tussen de regels door.

Naast spanning heeft Boonen er ook een flink stuk emotie in gelegd, waardoor het verhaal en vooral het einde behoorlijk beladen is. Elisa is ernstig ziek, en de manier waarop zij met haar ziekte omgaat is bewonderenswaardig. Het is gemakkelijk je te verliezen in het boek dat inslaat als een bom.

- Lenie

De torens van Februari / Tonke Dragt

Samenvatting:

“Hoe kom ik hier? Wat doe ik hier? Ik weet niet wie ik ben… Ik vroeg: ‘Welke dag is het vandaag?’
‘Dertig februari,’ zei de oude man. Plotseling zag ik de zee… Zee, strand, schelpen, voetsporen in het zand… Hoe kom ik hier? Wat doe ik hier? Ik weet niet wie ik ben…”

Dit zijn regels uit het dagboek van Tim. Ten minste zo wordt hij genoemd door de oude man die hem opgevangen heeft toen hij in de duinen rondzwierf. Tim is zijn geheugen kwijt geraakt. Op een schrikkeldag in 1964 is hij door een Woord overgestapt in een andere wereld. Deze stap heeft wist alle sporen van het vorige bestaan uit. Hij ontdekt een vreemde wereld waarin alles nieuw is. Stukje bij beetje probeert de jongen doormiddel van het contact met de oude man, te ontdekken wie hij is en in welke wereld hij verkeert.

Wie kan hij vertrouwen? En zal hij vinden wat hij zoekt? En wil hij nog wel terug naar zijn ‘oude wereld’?

Oordeel:

Verwarrend, verrassend, vaag en origineel. De Torens van Februari is een lastig boek. Het is een puzzel die je vanaf het begin moet boeien, anders is er geen beginnen aan. Heel langzaam, beetje bij beetje wordt een groot mysterie onthuld. Steeds wordt een klein beetje van de puzzel toegevoegd terwijl tegelijk nieuwe vragen opgeroepen worden. Als het je boeit is het een heerlijk boek dat je in één ruk uitleest. Het is opgebouwd uit dagboekfragmenten, soms met onafgemaakte zinnen, soms met toevoegingen van anderen. Volgens Tonke Dragt is het boek geen fictie, maar waar gebeurd en heeft de familie van de hoofdpersoon haar verzocht het boek uit te geven. Natuurlijk is dat niet zo, maar het boek is knap gemaakt waardoor je het absoluut onmogelijke verhaal bijna gaat geloven. Het idee is origineel en het schrijven van de Torens van Februari was een gewaagde klus, maar Tonke Dragt heeft het er goed vanaf gebracht. Een aanrader als je eens iets ‘anders’ wilt lezen.

- Lenie

Hoe overleef ik mezelf / Francine Oomen

Samenvatting:

Rosa vindt zichzelf heel lelijk, en dat vinden haar klasgenoten ook. Ze wil er beter uit zien. Daarom wil ze afvallen, een ander kapsel, en een piercing nemen. Ze mag heel weinig eten van zichzelf. Eigenlijk wil ze iemand anders worden, zichzelf ‘opnieuw uitvinden’. ’s Nachts ligt ze de hele nacht wakker van de honger. Dan gaat ze maar wat tekenen en zo ontstaat haar nieuwe naam, Rooz. Dan denkt ze opeens aan graffiti, een gave nieuwe hobby! ’s Nachts gaat ze naar buiten en gaat ze naar het spoor op elektriciteitskastjes spuiten. Dan staat er iemand voor haar. Hij is boos omdat hij over zijn naam heen spoot. Hij zegt dat er ook spoorwegpolitie is. Ze moet heel goed oppassen. Op een dag heeft ze tekenen op school. De leraar vindt dat ze goed tekent, en vraagt of ze tekenles wil. Die middag heeft ze haar eerste les. Ze vindt nog steeds dat ze te dik is, en steekt bijna elke avond haar vinger in haar keel. Ze wil ook nog steeds wat aan haar haar doen. De volgende dag gaat ze dus naar de kapper. Ze laat het kort, en piekerig knippen. Ze koopt daar ook paarse haarverf. Dan is het tijd voor de volgende stap; een piercing. Ze laat er een zetten in haar wenkbrauw.

Op een nacht is ze samen met naar graffiti vriend aan het spuiten, maar dan worden ze gepakt door de spoorwegpolitie. Ze moeten een nacht in de gevangenis blijven. De moeder van Roos is ondertussen Radeloos.

Wat later loopt ze weer ’s nachts samen met Neuz over straat als ze iemand om hulp horen roepen. Het is een man die door een groep jongens in elkaar geslagen wordt. Rosa en Neuz besluiten de man te helpen. Er volgt een vechtpartij en Neuz en Rosa belanden in het ziekenhuis, maar ze hebben wel het leven van de man gered. Als Rosa na een paar dagen haar geheugen weer terugheeft, komen haar klasgenoten langs. Omdat iedereen weet wat zij en Neuz gedaan hebben, is ze enorm populair. Ook de moeder en stiefvader van Rosa begrijpen haar nu iets beter. Ze praten goed met elkaar en Rosa vertelt hen wat haar dwarszat. Iedereen is erg opgelucht als alles eerlijk verteld is en ze maken met elkaar een nieuwe start.

Oordeel:

Hoe overleef ik mezelf is een ontzettend grappig boek over een serieus onderwerp. Roos is verhuisd en zit op een nieuwe school. Ze past niet zo goed tussen haar klasgenoten en is ook niet populair. Er wordt over haar geroddeld en als ze dat toevallig hoort gaat ze geloven dat ze inderdaad dik en lelijk is. Ze neemt een drastisch besluit; ze wil geen saaie Roos meer zijn maar gaat er alles aan doen om stoer en populair te worden. Het is niet zo’n heel realistisch boek omdat ze nogal heftige dingen gaat doen. Toch is het erg leuk om te lezen omdat Francine Oomen heel veel humor gebruikt. Roos is erg bijdehand en soms sarcastisch. Door alle vreemde, bizarre dingen die ze onderneemt is het boek verrassend.

De opzet is origineel omdat er veel gebruik wordt gemaakt van e-mails. Tussen dagboekfragmenten door lezen we mailwisselingen tussen Roos en haar beste vriendin Esther en haar internetvriendje Jonas. Ook schrijft Roos regelmatig mails naar zichzelf (naar haar ‘tweede persoonlijkheid’ Rooz). Hieruit blijkt dat ze behoorlijk met zichzelf in de knoop zit en het is interessant om te lezen hoe ze tussen twee persoonlijkheden heen en weer slingert.

Mijn vader woont in Brazilië / Thea Beckman

Samenvatting:

Monique Waardenburg woont met haar moeder sinds kort in een flat. In haar nieuwe woonplaats zegt ze tegen iedereen dat haar vader ingenieur is en havenwerken bouwt in Brazilië. Dit zegt ze ook tegen Albert-Jan. Albert-Jan is een goede vriend van haar. Als Albert-Jan de tas van zijn mentor moet halen in de lerarenkamer hoort hij een lerares en de conrector praten over Monique, ze zeiden dat Monique een onecht kind is. Dit betekent dat haar ouders nooit zijn getrouwd. Albert-Jan zit er niet zo mee, maar als zijn moeder erachter komt mag Monique niet meer komen spelen bij hem. Dan komt Monique haar oma een tijd bij hen wonen, omdat ze pas was geopereerd en nog een beetje rust moest houden. Na een tijd komt de Fred weer opdagen. Dat is de vader van Monique. Hij vertelt dat hij in de tussentijd nog is getrouwd en nog twee kinderen in Brazilië heeft. Hij vraagt of de moeder van Monique en Monique mee terug willen, zodat de moeder de twee kinderen kan opvoeden. Monique haar moeder heeft het hier moeilijk mee, omdat de Fred zich eerst ongeveer twaalf jaar niet heeft bemoeid met Monique en nu zijn vrouw dood is moet Monique haar moeder er opeens voor opdraaien. Op het begin wil Monique niets anders dan mee te gaan met haar vader, maar hoe langer het duurt, hoe meer ze gaat twijfelen. Haar moeder heeft ook verteld dat er veel armen zijn in Brazilië maar dat niemand daar naar om kijkt. Als Monique op een middag met jongens uit de derde in een plantsoen galgje zitten te doen ziet Fred dat en hij trekt haar daar weg. Als Monique haar moeder thuis komt en haar vader vertelt dat, wordt haar moeder niet boos. Ze zegt tegen Fred dat hij zich twaalf jaar niet bemoeid heeft met Monique, dus dat moet hij nu ook niet doen. Als Monique haar oma zegt dat Monique alleen maar aan zichzelf denkt, vraagt Monique haar moeder aan Monique of zij naar Brazilië wil zegt ze tegen haar moeder dat ze dat zelf moet kiezen, omdat het ook om haar leven gaat. Als haar moeder dan zegt dat ze niet wil dat ze zich opeens met zijn zoontjes moet bemoeien, terwijl hij zich nooit met Monique heeft bemoeid vindt hij het genoeg en gaat hij weg.

Oordeel:

‘Mijn vader woont in Brazilië’ is verdeeld in twee dagboeken. Eerst kijken we in het leven van Albert-Jan. Hij schrijft bijna iedere dag over zijn belevenissen, beginnend bij de dag dat er een nieuw meisje in de klas komt (Monique). Het is leuk om te lezen wat hij allemaal meemaakt en wat hij daarvan denkt. Het is wel duidelijk dat het een oud boek is. Zodra bekend wordt dat Monique een ‘onecht’ kind is (een woord dat tegenwoordig eigenlijk niet meer gebruikt wordt; het betekent dat iemand alleen een moeder of een vader heeft) mag Albert-Jan niet meer met haar omgaan. Omdat de moeder van Monique alleen is, moet zij hard werken om de huur en eten te betalen. In de jaren zeventig gebeurde het eigenlijk nooit dat vrouwen werkten, dat werd gezien als een schande. Die gedachte is tegenwoordig verschrikkelijk ouderwets.

Ongeveer halverwege stopt het dagboek van Albert-Jan en gaat het boek verder met het dagboek van Monique. Zij is een leuk meisje, dat voor haar leeftijd best verstandig is. Dat is ook best logisch omdat zij en haar moeder het niet gemakkelijk hebben in deze tijd. Het is leuk om te lezen dat zij (en haar moeder) zich niet zomaar neerleggen bij wat de maatschappij denkt en vindt. Ze redden het prima samen.

‘Mijn vader woont in Brazilie’ is een interessant boek omdat het een beetje een beeld geeft over vroeger en hoe er toen gedacht werd over sommige dingen (alleenstaande ouders, scheiden, vrouwen die werken). Het is leuk om dat te vergelijken met de tegenwoordige tijd. Omdat het boek als een dagboek geschreven is, leest het snel en zit je meteen helemaal ‘in’ het verhaal.

- Lenie

Dik in mijn hoofd

Samenvatting:

Roos (14) is heel onzeker over zichzelf, ze maakt steeds meer ruzie met haar ouders maar ook met haar beste vriendin Karlijn. Roos gaat elke maand met haar vriendinnen naar 1 van de vriendinnen en gaan daar film kijken. Op een avond daarvan maken haar vriendinnen grappen en zeggen dat Roos een dik vet varken is. Ze denkt dat ze dit menen, er gaat van alles door haar hoofd maar ze wil maar 1 ding: Afvallen. In het begin gaat ze gewoon een paar keer sporten of hardlopen, ze eet nog wel. Maar ze gaat steeds verder, ze gebruikt laxeermiddelen en steekt haar vinger in haar keer ze eet ook bijna niks of zelf niks meer. Ze voelt zich nu wel veel beter, ze haalt goede cijfers en maakt minder ruzie. Maar dan komt haar vader erachter dat ze laxeermiddelen gebruikt en dat ze steeds haar vinger in haar keel steekt. Hij vertelt dit aan haar moeder, haar moeder begrijpt het aan een kant wel, ze letten dus niet meer op Roos.
Een maand later is Roos wel heel dun en grijpen haar ouders in, ze moet naar het ziekenhuis. Daar krijgt ze te horen dat ze anorexia heeft, ze kan het maar niet geloven. Roos moet daarom naar een kliniek om te zorgen dat ze gaat eten. Dit helpt eerst wel maar als ze uit de kliniek is vind ze zichzelf te dik en gaat ze weer lijnen. Haar vriendinnen worden een beetje bang en Karlijn gaat met Roos praten, ze praten over anorexia en wat de gevolgen zijn. Roos snapt nu eindelijk wat ze heeft gedaan en gaat er alles aan doen om aan te komen, dit lukt haar ook.

Oordeel:

Dik in mijn hoofd is een heel aangrijpend boek. Als je in de brugklas of in de tweede zit heb je het soms heel moeilijk. Je wordt langzaam volwassen en daar hoort van alles bij; je lichaam verandert, je bent soms ineens chagrijnig en het lijkt alsof niemand je begrijpt. En dan zijn er nog de jongens waar je opeens heel anders naar kijkt dan vroeger. Victoria Farkas schrijft over een meisje die met al deze dingen in de knoop zit. Ze denkt dat ze de enige is en trekt zich terug in haar eigen wereldje. Ze denkt dat ze dik is en gaat lijnen, terwijl dat helemaal niet nodig is. Via internet komt ze terecht op pro-ana websites waar ze allerlei tips vindt om af te vallen en om voor haar omgeving verborgen te houden waar ze mee bezig is. Ze sluit zich steeds meer af voor de buitenwereld. Tegen haar vriendinnen is ze onaardig en het enige waar ze aan denkt is eten (eigenlijk vooral niet eten). Toch laten haar vriendinnen zich niet afschrikken; ze zijn bezorgd en zoeken contact met de ouders van Roos. Vriendschap is erg belangrijk en het is heel mooi om te lezen dat de vriendinnen van Roos haar niet in de steek laten, ook al is ze erg onaardig tegen hen. Het is een echte vriendschap ‘door dik en dun’, zoals Roos zelf zegt.

Victoria Farkas heeft heel veel vrouwen en meiden die anorexia hebben of hadden geïnterviewd. Ook heeft ze met hulpverleners gepraat. Daardoor weet ze veel over het onderwerp en is het boek heel realistisch.

-Lenie

een gedicht van Eva Gerlach

Dit is je oog. Dit is de zon. Dit koude
dat aan je trekt, is tocht door het open raam.
Dit is water, waarin je altijd past.
 
Dat is de ketel, die op het vuur zingt
boven de vier draaiknoppen van het gas.
Hier zie je het broodmes in zijn plank staan.
 
Al deze dingen moet je goed onthouden.
Vandaag of morgen krijgen ze hun zin.

Vluchtgevaar/Mario Demesmaeker

'' Mijn moeder is een kutwijf! Ik walg van haar! Ik haat haar! Voor mijn part kan ze....''
Zo begint de tienerroman 'vluchtgevaar' van de Vlaamse auteur Mario Demesmaeker.
Het boek vertelt het verhaal van de 16-jarige Lelie. De echte naam van Lelie is eigenlijk Leila, maar toen haar vader naar het gemeentehuis ging om zijn dochter aan te geven, was hij zo dronken dat hij maar de naam noemde die er het meest op leek! Voor haar vader was dit overigens de enige keer in zijn leven dat hij stomdronken was, voor haar alcholistische moeder is drinken een dagelijkse bezigheid. We stappen het verhaal binnen waneer Lelie's vader het besluit heeft genomen zijn gezin in de steek te laten en het jonge meisje aan de grillen van haar moeder over te laten. Wat volgt is een lange strijd tussen een radeloze tiener en haar steeds verder in haar verslaving verdinkende moeder, die eindigt in een keiharde confrontatie.

'Vluchtgevaar' is een keihard en confronterend boek, dat een realistisch beeld schetst over het leven in een door alchohol verscheurd gezin en welke gevolgen dat heeft in het leven van een jong meisje. Ondanks het onderwerp bevat het boek ook een flink aantal humoristische elementen. De absurde situatieschetsen die voorkomen, zijn kenmerkend voor de Vlaamse manier van schrijven en doet denken aan schrijvers als Herman Brusselmans en Annelies Verbekeke. '' Halverwege de trap blijft mama staan. Ze richt zich helemaal op, zo stijf als een plank. Ik denk een nanoseconde dat ze een hartaanval krijgt. Maar dan spuit de kots tegen de muren. Alsof ze geen fles maar een vat leeggezopen heeft'' 

Veel leesplezier!
Jeroen

Vlinders (2008) van Simone van der Vlugt

Vlinders is een in potentie heel spannend boek over een helderziend meisje dat door de geest van een vermoorde jongen gevraagd wordt de moord op hem op te lossen door de daders te laten oppakken. Het zou dus een soort detective moeten zijn. Moeten zijn ja, want het boek wil nooit echt spannend worden. Doordat Zoë, de hoofdpersoon altijd precies aanvoelt wat ze moet doen is de spanning alweer weg voordat je eraan dacht dat het spannend had moeten worden. Pas op het laatst als ze alleen maar aanvoelt dat er iets mis dreigt te gaan voel je iets van spanning.
Het boek overtuigt daarom niet. Daarnaast is er ook een hoeveelheid aan zware thematiek waar je u tegen zegt, maar het is allemaal maar half uitgewerkt.
Toch is het niet een heel slecht boek. Zoë's helderziendheid wordt op een heel nuchtere realistische soms zelfs komische wijze beschreven. Dat op zich is wel een verademing, want van zweverige boeken houd ik niet zo.
Vlinders is het vervolg op Schuld (2007), maar valt prima te lezen zonder het eerste deel.
Hoewel ik het boek niet direct aanraad, ben ik wel benieuwd of jullie mijn mening delen. (Renske)

P.S. Ik ben verliefd

Vriens en Oldenhave, P.S. Ik ben verliefd, Houten, Van Holkema & Warendorf, 2007

Samenvatting

Stel: je best een meisje van dertien, je heet Sonia, woont in een internaat en over een paar maanden word je al veertien. Dan kom je in de discotheek jouw idool tegen: de soapster Sander Houtvast. De mooiste jongen van het land, maar hij is al achttien. Dan kan en mag je hem zoenen! Helaas, later op de avond zie je hem niet meer, hij is onbereikbaar. Het enige wat je dan nog van hem ziet is zijn televisieoptreden. Maar je wilt nog maar een ding in je leven: voor altijd bij hem zijn! Hoe pak je dat aan? Je gaat hem een brief schrijven. Je krijgt antwoord! Weliswaar een voorgedrukte brief zoals die naar iedere fan gestuurd wordt. Maar jij houdt vol, jij bent een pitbull. Dan krijg je weer reactie en maakt hij zelfs een afspraak. Maar wie is die gozer eigenlijk? Oké, hij houdt van je (dat garandeert hij je tenminste) maar wat wil hij nou eigenlijk? Je hebt beloofd op hem te wachten tot je achttien bent, want dan is het probleem over. Dan is hij een echte acteur geworden en kan hij met je omgaan. Dan ben je oud genoeg. Tot die tijd kan je elkaar niet zien, want de roddelpers van Privaat is gek smeuïge verhalen. Zijn huis wordt constant bewaakt door fotografen. De kranten staan er straks vol van: Sander heeft relatie met een minderjarige. En toch: waar een wil is, is een weg…

Arme Sonia, ik heb het echt met haar te doen. Wat moet zij zich radeloos voelen omdat zij hem niet kan bereiken, alleen via briefwisselingen. En dat maakt het boek ook leuk om te lezen, in nog geen twee uur heb je het uit én ben je blij dat je die levensfase achter de rug hebt. Hoewel….
P.S. Ik ben verliefd is een uniek geschreven verhaal en waarheidsgetrouw. Eenvoudig taalgebruik en vlot geschreven. De twee auteurs kropen in de huid van de hoofdpersonen door elkaar een jaar lang brieven te schrijven.

Het verhaal zelf is eerder gepubliceerd als een serie columns in het tijdschrift Tina, weekblad voor meiden van 9 t/m 13 jaar.

Gr. Arjan

Orfie - Cynthia Voigt

“It makes me sick” 14+
Voigt, Orfie, Rotterdam, Lemniscaat, 1993

Samenvatting
Orfie komt als kleuter bij Enny in de klas. Hoewel Enny (net als iedereen)Orfie een beetje vreemd vindt worden ze snel vriendinnen. Na de basisschool verliezen ze het contact totdat Enny Orfie tegenkomt op straat waar ze staat te zingen is. Enny is dan pas begonnen met een studie bedrijfskunde en het gaat in alle opzichten goed met haar. Dit in tegenstelling tot Orfie, waar het een stuk minder goed mee gaat. Ze heeft voldoende muzikaal talent, maar in de band waarvan ze deel uitmaakt kan ze haar muzikale talent niet voldoende kwijt. Bovendien wordt ze door Jack, de leider van de band, respectloos behandeld. Enny heeft een goede stem met een doordringende klank, waardoor je als luisteraar helemaal geobsedeerd wordt. Orfie had Enny gevraagd als kind al gevraagd om haar manager te willen worden. Na hun rendez vous gaat Enny hiermee akkoord en zorgt er meteen voor dat ze een eigen band –succesvolle- band gaan oprichten: Orfie en de Graces. Dan raakt ze verliefd op de verslaafde jongen Yuri, die ook wordt betoverd door haar stem. Als ze met elkaar in gesprek raken wordt het Yuri duidelijk dat hij Orfie alleen maar kan krijgen als hij clean is. Verliefd als hij is besluit hij te gaan afkicken. Dat lukt hem en daarna zoekt hij Orfie weer op Ze zijn altijd samen en ze kunnen hun geluk niet op. Toch blijkt dit een onmogelijke liefde. Het betekent voor Orfie uiteindelijk haar ondergang.
Een boek dat je de mistroostige geur oplevert van een drugsparty met verschaalde urine, verschaald zweet en verschaalde seks. Orfie is zeker geen gemakkelijk boek, moeilijk te koop trouwens, maar wel duidelijk een springplank naar de volwassenenliteratuur. Ik kan me goed voorstellen dat het niet op bestsellerlijsten staat. Ik moet zelfs bekennen dat ik het hele verhaal een tweede keer (vluchtig) heb overgelezen. Na een chronologische start gaat Voigt met de tijdselementen stoeien. Met prachtige citaten laat de schrijfster een drugsverslaafde zijn visie op de liefde vertellen. Als lezer kom je in een schijnwerkelijkheid terecht.

Hou je van puzzelen met taal? Lees maar:
“Ja”zei hij. (dit zegt Yuri tegen Orfie) “Ik weet wat je bedoelt. Ik weet precies wat je bedoelt. Ik begrijp je.” Hij hoopte dat het waar was wat zij hem net had gegeven wist, vertelde hij me (dit is de verteller Enny), dat zij onmogelijk kon begrijpen wàt zij hem net had gegeven. En dat zij het nooit had kunnen geven als hij háár niet volkomen begreep, net zoals zij, hoopte hij hem zou begrijpen. Hij wilde niets liever dan dat zij hem begreep en herhaalde: “Ik begrijp je. Ik begrijp je echt.”

Begrijpen jullie het ook nog? Succes ermee,
Gr. Arjan

Tonke Dragt

De nationale secties van de IBBY (International Board on Books for Young People) kunnen elk een auteur en een illustrator nomineren voor de tweejaarlijkse Hans Christian Andersen Award. Deze prijs (de ‘kleine Nobelprijs’) is internationaal de meest prestigieuze op het gebied van kinder- en jeugdliteratuur. Voor de editie van 2012 heeft de Nederlandse sectie van IBBY schrijfster Tonke Dragt en tekenares Annemarie van Haeringen genomineerd. In april volgend jaar worden de winnaars bekendgemaakt tijdens de Kinderboekenbeurs in Bologna. De uitreiking vindt vervolgens plaats op het tweejaarlijkse IBBY congres dat in september 2012 in Londen plaatsvindt.

Verschillende werkelijkheden
Het openen van een deur, het uitspreken van een bepaald woord of het betreden van een woud: dat zijn dingen die voor personages in de boeken van Tonke Dragt verstrekkende gevolgen kunnen hebben. De grens daarin tussen werkelijkheid en verbeelding (of eigenlijk: tussen twee en zelfs meer werkelijkheden) is immers zo vaag dat er niet veel voor nodig is om die te overschrijden. Zij het alleen door hen die daartoe voorbestemd zijn. Cruciaal in het spel met verschillende werkelijkheden of lagen van eenzelfde werkelijkheid is de taal. Zo heeft de ontknoping in De zevensprong te maken met de dubbele betekenis van het woord ladder: klimwerktuig, maar ook toonladder.

Aan de andere kant
Mysterie en raadsel ontbreken in geen van de boeken van Tonke Dragt. Niets daarin is vanzelfsprekend, ook niet dat achter een deur steevast dezelfde werkelijkheid zou schuilgaan. ‘Je weet nooit echt wat er is aan de andere kant. Neem de deur van je eigen kamer. Ga eens je kamer uit door de deur te openen op de goede manier, op de juiste tijd en zie waar je dan komt...’ Zo begint Aan de andere kant van de deur (1992), het eerste deel van Zeeën van tijd, dat gevolgd zou worden door een tweede deel, De weg naar de cel. Inmiddels wachten we daar al bijna twintig jaar op. In 2005 had het verschijnen ervan de klap op de vuurpijl moeten zijn bij de viering van haar 75ste verjaardag. In 2009 verscheen wel Dichtbij ver van hier, een uitgave in groot formaat met achttien collages die ze heeft gemaakt bij het schrijven van Zeeën van tijd. Daarop is veel te ontdekken, zeker bij thema’s die haar zo fascineren als deuren, klokken, spiegels en dwaalwegen. Haar enige andere nieuwe uitgave in negentien jaar was de tekst van Wat niemand weet, het Kinderboekenweekprentenboekje 2007.

Initiatie
Toch hoeven lezers van Tonke Dragt niet op hun honger te zitten. Haar boeken als Verhalen van de tweelingbroers (1961, haar debuut), De brief voor de koning (1962), Geheimen van het Wilde Woud (1965), De zevensprong (1966), Torenhoog en mijlen breed (1969) en De torens van februari (1973) worden met grote regelmaat herdrukt. Een boek als De brief voor de koning dankt zijn populariteit aan het feit dat het zoveel meer is dan een avonturenverhaal. De tocht die de jonge Tiuri onderneemt voor hij tot ridder wordt geslagen, is zowel een karakterproef als een initiatie in de wereld buiten zijn beschermde milieu. Hij leert veel over zichzelf maar ook over de anderen. Geheel terecht werd het boek in 2004 bekroond met de Griffel der Griffels, de speciale prijs ter gelegenheid van de 50ste editie van de Kinderboekenweek. In 1976 werd ze voor haar oeuvre al bekroond met de Staatprijs voor Jeugdliteratuur.

Tweede nominatie
Wat niemand weet, het prentenboekje voor de Kinderboekenweek 2007, maakte Tonke Dragt samen met Annemarie van Haeringen, die nu tegelijk met haar is genomineerd voor de Hans Christian Andersen Award. Het is haar tweede nominatie voor deze prijs: in 2006 werd ze daarvoor ook al voorgedragen. Van Haeringen, onder veel meer bekend van haar illustraties in de heksen-boeken van Hanna Kraan en in de door Rindert Kromhout geschreven prentenboeken over Ezel, heeft al veel prijzen gewonnen. Drie keer won ze een Gouden Penseel: in 1999 voor haar tekeningen in Malmok, met tekst van Sjoerd Kuyper, in 2000 voor De prinses met de lange haren en in 2005 voor Beer is op Vlinder. Voor deze beide laatste boeken schreef zij zelf de tekst. Voor haar tekst in Het begin van de zee, met tekeningen van haarzelf, won ze in 2003 zelfs een Zilveren Griffel. De jury schreef dat zij er uitstekend in was geslaagd de harmonie tussen tekst en tekeningen tot stand te brengen.

Nederlandse winnaars
Nederlandse winnaars van de Hans Christian Andersen Award waren Annie M.G. Schmidt in 1988 en Max Velthuijs in 2004.

Oorlogswinter van Jan Terlouw

Samenvatting:

Het boek speelt zich af tijdens de koude hongerwinter in 1944/1945. De Tweede Wereldoorlog is nog in volle gang. In een dorpje in de buurt van Zwolle woont de vijftienjarige Michiel met zijn ouders. Zijn vader is de burgemeester van ‘de Vlank’.
Op een dag vraagt zijn buurjongen Dirk, die meedoet aan een overval op het munitiedepot, aan Michiel of hij een brief aan Bertus Hardhorend wil bezorgen als Dirk niet terugkeert. Zo belandt Michiel in het verzet, want Dirk keert inderdaad niet terug en Bertus is onvindbaar. Nu besluit Michiel de brief zelf te openen en uit te voeren wat er in staat. Ergens in een hol onder de grond, bevindt zich iemand die hulp nodig heeft. Michiel raakt steeds dieper verwikkeld in zaken die zich tegen de Duitsers keren en er gebeuren dingen die ertoe leiden dat Michiel steeds fanatieker wordt.
Michiel moet uitgaan van zijn eigen kracht. Hij is pas vijftien, maar de gebeurtenissen in de oorlog maken hem snel volwassen. Wie goed is, blijkt kwaad en andersom. Hij leert dat hij niet weet wie hij kan vertrouwen. Oorlog lijkt misschien spannend, maar hij komt erachter dat oorlog voornamelijk gruwelijk is. Die laatste oorlogsmaanden zal hij zijn hele leven met zich meedragen.


Kort stukje uit mijn beoordeling:

Een prachtig, indrukwekkend boek dat inspeelt op het geweten en de emoties van de lezers. Even is het, alsof je de oorlog zelf meemaakt. Je leeft mee met Michiel, die de leeftijd heeft van de meeste lezers. Even voel je de angst die de mensen toen hebben gevoeld. Een prestatie, om dit gevoel over te brengen op ons, terwijl wij in veiligheid leven in Nederland. Een absolute aanrader voor iedereen die iets wil weten over de oorlog en die tegelijkertijd een spannend boek wil lezen.



Dus: echt een superboek. Echt heel spannend en ook ik wilde steeds weten wat er zou gaan gebeuren. Anders dan de film trouwens, maar de grote lijnen zie je uiteraard terug. Dit is nu juist het leuke aan een boek: veel gedetailleerder. Ik heb eerst de film gezien, een jaar geleden, en nu het boek gelezen. Boek is vele malen beter, maar de film mag er ook zijn!

Groetjes,

Ireen

De gevoelige moordenaar (3) Anne Berggren

Beste medestudenten,

Onze detective Rik Ringers heeft in zijn blog (zoals altijd) gelijk;dit keer komt hij er niet alleen uit! We moeten hem helpen: vinden jullie dit boek geschikt voor onze hippe kippies van 12-15 jaar?

De discussie gaat natuurlijk niet over de gehanteerde schrijftechniek: die vind ik kick! De opbouw is origineel (literair criterium), en de mistige sfeer is passend. De moord wordt opgelost, er is geen open einde. Daarover bestaat geen misverstand.
Ik vind dat dit boek wel kan.Zeker als kinderen horen en lezen over moordpartijen die plaatsvinden op scholen! Wat bezielt die dwazen? Daarom wil ik dit boek op onze verplichte lijst zetten. Is het gehalte aan sex- en geweldgehalte of is dit functioneel gebruik? De blik in de psyche van een seriemoordenaar is verhelderend.

” Waarom zou iedereen kunnen doden? Omdat het moreel verkeerd is? Of omdat het walgelijk is? De mensen geloven in een geordende samenleving, een Kosmos gereguleerd door wetten, Democratie. De wetten houden onze instincten in bedwang. Wij accepteren de spelregels. Gij zult niet doden. Maar zodra je die wetten opheft, vliegen de mensen elkaar naar de strot. Hoeveel van je naasten zullen niet doden uit zelfverdediging? Wat zou jij doen als een roofdier je kudde, iemand van je houdt,aanvalt?”

Irene vroeg me al eerder dit boek te lezen. Deze tip geef ik graag aan ieder door!

Kortom: LEZEN !!!

Arjan

De gevoelige moordenaar (2) Anne Berggren

Dit keer kom ik er NIET alleen uit! Wat willen die docentjes nou? Is dit boek echt te heftig?? Zit er te veel bloed in en overmatige sex? Shit, ik heb al meer dan 78 moorden opgelost voor mijn trouwe fans van 7 tot 77 jaar. Maar dit lukt me niet... Een moord met een psychopaat! Had ik het maar eerder aan die stuudjes van Marlies gevraagd…. Gauw lezen en bloggen dus. En je hebt ‘m zo uit!!

Rik Ringers, Parijs, 13 maart

De hongerspelen - Suzanne Collins

Ik heb zojuist een geweldig boek uitgelezen. De hongerspelen van Suzanne Collins. Dit is het eerste deel van een serie. Het boek is een adolescenten roman.Het boek wordt veel gelezen door leerlingen. Het heeft best een ingewikkeld verhaal, en is ook niet altijd eenvoudig te lezen. Het boek is dus meer geschikt voor havo-vwo leerlingen.

Hieronder een samenvatting/recensie over het boek.

Zou jij kunnen overleven, alleen en in de wildernis? Wanneer alles en iedereen erop gebrand is dat je de ochtend niet levend haalt? Winnen betekent eeuwige roem en rijkdom. Verliezen betekent een zekere dood. De Hongerspelen zijn begonnen... Wees gewaarschuwd: dit boek neemt je leven compleet over.

Het verhaal speelt zich af in de toekomst. Na een burgeroorlog is van Noord-Amerika het land Panem overgebleven, bestaande uit het welvarende Capitool met twaalf daaraan ondergeschikte districten, waarin veel armoede en onvrijheid heersen. In de jaarlijkse Hongerspelen moeten 24 kinderen, uit elk district een jongen en een meisje, strijden op leven en dood in een 'Big Brother'-omgeving. Katniss Everdeen (16, ik-figuur) uit het 12e, armoedigste district springt in de bres voor haar jongere zusje Prim wanneer deze wordt uitgeloot. Na een wat aarzelend begin krijgt het verhaal vaart in het tweede en derde deel. Het thema is gedurfd: een strijd op leven en dood tussen twaalf- en achttienjarigen, als vorm van vermaak. Wie is de slimste overlever? De auteur creeert een eigen begrippenkader dat zijdelings doet denken aan Harry Potter. Ze combineert overlevingstechnieken uit de traditie van Jean Auels prehistorische romans met ultramoderne technologie. Het slot lijkt voorspelbaar, maar is dat niet. Spanning, romantiek en het open einde maken nieuwsgierig naar het volgende boek in deze serie, 'Vlammen'. Vanaf ca. 14 jaar.

Het boek is echt een aanrader en ik ga ook zeker de volgende delen lezen.

Groetjes,
Marielle

korte verhalen verzamelen

Ik wil alle lezers van deze blog voorstellen een kort verhaal te zoeken, dat goed te gebruiken is in de onderbouw. Als iedereen een verhaal levert, ontstaat er een aardige verzameling. Korte verhalen kun je namelijk vaak goed inzetten bij de start van een schooljaar om in kaart te brengen hoe er gereageerd wordt op teksten.
Natuurlijk kun je ook een pakkend fragment uit een gelezen boek kiezen. Dan heb je weliswaar geen afgerond verhaal, maar een fragment heeft weer andere voordelen...
Herman Pieter de Boer, Hans Koekoek, Roald Dahl zijn schrijvers van korte verhalen, die afhankelijk van je leerlaag wel iets te bieden hebben.

Marlies

De brief van de koning

 


Ik heb zojuist het boek de brief voor de koning uitgelezen.
Ik vond dit als kind al een indrukwekkend boek, maar ik merkte dat ik het nu nog steeds met veel plezier las.
Het blijft toch erg spannend. (zelfs als je al weet dat de brief toch wel aankomt)

Dit blijft toch een aanrader voor onze leerling.

Groetjes,
Marielle

Robbe is de enige die weet te ontsnappen als de schout en zijn knechten zijn 'ketterse' ouders en hun gezin komen vermoorden. Hij zoekt bescherming bij zijn oom maar wordt door hem verkocht aan een aantal Spaanse soldaten. Vanaf dat moment is Robbe een mochilero, een soort soldatenslaafje, en Robbes leven verandert in een hel. Pas als het kamp waarin Robbe verblijft wordt overvallen en een van de gevangengenomen daders een meisje blijkt te zijn, krijgt hij weer hoop (en durf). Hij helpt haar te ontsnappen en dat is het begin van een spannende vlucht die eindigt op het eilandje Waterdunen, in de monding van de Westerschelde. Vandaar belanden ze in Vlissingen en spelen een belangrijke rol bij de bevrijding van die stad door de geuzen. Met bijrollen voor een geheimzinnige dwerg, een bijzondere zeehond en geuzenleider Bloys van Treslong.

Op het puntje van mijn stoel, in één ruk uitgelezen. Een erg spannend en zeer realistisch boek waarin het tere kinderhart niet gespaard wordt. Bijkomend punt: Robbe en ik hebben in hetzelfde huis in Dordrecht gewoond (stel ik me zo voor).

Mark

Koning Arthur - Jaap ter Haar

In het rijk van Britannië is het leven hard en ruig. Trotse edelen bevechten elkaars weidegronden en jachtgebieden, boeren worden uitgebuit, betelaars en melaatsen zwerven over de marktpleinen. Koning Arthur, pas nog tot koning gekroond, ziet de onrechtvaardigheid, het bijgeloof en de angst van zijn onderdanen. Hij wil recht en barmhartigheid laten gelden in zijn rijk, en komt op voor het arme volk. Daarin wordt hij bijgestaan door de wijze ziener Merlijn, de Ridders van de Ronde Tafel, en de kleine hofnar Guy. De koning moet niet alleen vechten tegen aanvallen van andere volken. Ook aan het hof stuit hij op tegenstand. Sommigen lijken Arthur te willen steunen. Maar in het geheim smeden ze, samen met ontrouwe edelen, een plan om de Ridders van de Ronde Tafel tegen elkaar op te zetten en Koning Arthur ten val te brengen...

Het beroemde verhaal op een begrijpelijke, goed leesbare manier herschreven. Gezegd moet worden dat het in deze versie voornamelijk om Arthur draait. Ter Haar heeft een duidelijke keuze gemaakt door de vele verhaallijnen niet te diep uit te werken. Gawain en de graal komt bijvoorbeeld bijna niet ter sprake, de liefde van Lancelot voor de koningin weer wel. Voor kinderen die nog niet bekend zijn met Arthur en zijn ridders is dit boek een goed begin.

Mark

Koning van Katoren - Jan Terlouw

De vrolijke oude koning van het goede land Katoren is overleden zonder een opvolger te hebben. Zes zure ministers regeren het land en beweren al zeventien jaar dat ze een nieuwe koning zoeken, maar er gebeurt niets. Dan komt de 17-jarige Stach de ministers vragen wat je moet doen om koning te worden. De ministers geven Stach zeven bijna onuitvoerbare opdrachten, waarop al velen voor hem hun krachten beproefd hebben. Maar Stach is niet bang. Hij is slim en weet met gezond verstand alle opdrachten uit te voeren, waardoor hij Katoren weer tot een leefbaar land maakt.

 

Dat was al weer dertig jaar geleden dat ik dit boek gelezen had. En weer heb ik er veel plezier aan beleefd. Het verhaal is vlot geschreven en wat ik het mooiste vind: de oplossingen die Stach vindt voor de onuitvoerbare opdrachten zijn onverwacht maar plausibel. Mocht je een middag niets te doen hebben: lezen!

 

Mark

‘Gebr.’ van Ted van Lieshout is een prachtig en meeslepend boek dat vertelt over de gevoelens en gedachten van een jongen, Luuk, die een half jaar geleden zijn broertje verloren heeft. Hij vindt het erg moeilijk hiermee om te gaan. Hij weet bijvoorbeeld niet, of hij nu nog steeds een broer is of dat dit stopt als je broer overlijdt. “Begrijp je wat dat betekent, Maus? Toen jij stierf, stierf ook de broer die ík was. Ik heb je verteld van de siddering die ik voelde toen mam zei dat je overleden was; dat zal het moment geweest zijn waarop het broertje in mij doodging. Maar daarmee is niet alles gezegd, want ík leef nog en de herinneringen die ik heb bestaan echt.”

Allerlei belangrijke levensvragen waarmee Luuk worstelt, komen naar voren. Kenmerkend voor situaties in het echte leven, waarin je iemand verliest van wie je houdt. Hoe ga je hiermee om? In dit boek wordt op zeer bijzondere wijze geschreven over het thema ‘verlies’. Het feit dat je meeleest met wat Luuk opschrijft in het dagboek en wat Marius zelf al schreef, leidt ertoe dat het net is of je de jongens persoonlijk kent. De manier waarop het verhaal geschreven is, is zeer ontroerend, met name wanneer hij schrijft over hun leven samen en over hoe Marius overleden is.  “En wat deden herinneringen aan alledaagse dingen er nog toe toen ik jou daar uitgeleefd in dat bed zag liggen? Ze vielen met zijn alleen aan diggelen. Alleen dat ene beeld bleef haarscherp en voorgoed in mijn verder lege hoofd: jij stervend. Begrijp je nu waarom ik soms liever een oude foto van jou voor de geest haal? Dat doet minder pijn. Maandag besloot je om aan een nieuwe week maar niet meer te beginnen. Je gaf het leven op. Of God stal het, de vuile Dief.”

Het verhaal is vlot geschreven en het gaat over verschillende thema’s waarmee je in het echte leven ook te maken hebt. Verlies van een dierbare, broederliefde, homoseksualiteit: alle thema’s waarmee jongeren soms worstelen. Door het lezen van dit boek, kom je erachter dat dit helemaal niet gek is en je leert er misschien nog mee omgaan ook. Het is ook niet zomaar iets, om je broer te verliezen of om homoseksueel te zijn en hiervoor uit te komen.

                Het boek is bedoeld voor kinderen vanaf veertien jaar en ik denk dat dit inderdaad een uitstekende leeftijd is om het boek te lezen. De in het boek behandelde thema’s gaan tijdens de puberteit leven onder de kinderen. Het boek is zowel geschikt voor jongens als meisjes. Jongens kunnen zich wellicht beter herkennen in de jongens uit het boek en in de thema’s, terwijl het voor meisjes een goed boek is om helemaal in op te gaan. Voor ieder wat wils!

Irene 

Een mond vol dons van Lydia Rood

Een mooi boek over vriendschap, opgroeien en ouders(opvoeding) dat soepel wegleest. Ik denk dat het vooral voor meisjes geschikt is en ben benieuwd wat mannen ervan vinden.

Marieke

Soof en Marjan zijn vriendinnen zolang ze zich kunnen herinneren. Maar rond haar zestiende verjaardag loopt Soof van huis weg, en dat terwijl ze volgens Marjan juist zulke lieve ouders heeft!
Marjan haalt herinneringen op om erachter te komen waarom Soof is weggelopen. Ze gaat haar uiteindelijk zoeken, want hun vriendschap is het allerbelangrijkste voor haar.  Voor Soof ligt dat anders: die zoekt vooral de vrijheid.

Vanaf 12 jaar

Een mond vol dons kreeg een Zilveren Griffel.

Bron:  www.lydiarood.nl/paginas/boeken/mondvoldons.htm