zaterdag 26 maart 2011

Dik in mijn hoofd

Samenvatting:
Roos (14) is heel onzeker over zichzelf, ze maakt steeds meer ruzie met haar ouders maar ook met haar beste vriendin Karlijn. Roos gaat elke maand met haar vriendinnen naar 1 van de vriendinnen en gaan daar film kijken. Op een avond daarvan maken haar vriendinnen grappen en zeggen dat Roos een dik vet varken is. Ze denkt dat ze dit menen, er gaat van alles door haar hoofd maar ze wil maar 1 ding: Afvallen. In het begin gaat ze gewoon een paar keer sporten of hardlopen, ze eet nog wel. Maar ze gaat steeds verder, ze gebruikt laxeermiddelen en steekt haar vinger in haar keer ze eet ook bijna niks of zelf niks meer. Ze voelt zich nu wel veel beter, ze haalt goede cijfers en maakt minder ruzie. Maar dan komt haar vader erachter dat ze laxeermiddelen gebruikt en dat ze steeds haar vinger in haar keel steekt. Hij vertelt dit aan haar moeder, haar moeder begrijpt het aan een kant wel, ze letten dus niet meer op Roos.
Een maand later is Roos wel heel dun en grijpen haar ouders in, ze moet naar het ziekenhuis. Daar krijgt ze te horen dat ze anorexia heeft, ze kan het maar niet geloven. Roos moet daarom naar een kliniek om te zorgen dat ze gaat eten. Dit helpt eerst wel maar als ze uit de kliniek is vind ze zichzelf te dik en gaat ze weer lijnen. Haar vriendinnen worden een beetje bang en Karlijn gaat met Roos praten, ze praten over anorexia en wat de gevolgen zijn. Roos snapt nu eindelijk wat ze heeft gedaan en gaat er alles aan doen om aan te komen, dit lukt haar ook.

Oordeel:
Dik in mijn hoofd is een heel aangrijpend boek. Als je in de brugklas of in de tweede zit heb je het soms heel moeilijk. Je wordt langzaam volwassen en daar hoort van alles bij; je lichaam verandert, je bent soms ineens chagrijnig en het lijkt alsof niemand je begrijpt. En dan zijn er nog de jongens waar je opeens heel anders naar kijkt dan vroeger. Victoria Farkas schrijft over een meisje die met al deze dingen in de knoop zit. Ze denkt dat ze de enige is en trekt zich terug in haar eigen wereldje. Ze denkt dat ze dik is en gaat lijnen, terwijl dat helemaal niet nodig is. Via internet komt ze terecht op pro-ana websites waar ze allerlei tips vindt om af te vallen en om voor haar omgeving verborgen te houden waar ze mee bezig is. Ze sluit zich steeds meer af voor de buitenwereld. Tegen haar vriendinnen is ze onaardig en het enige waar ze aan denkt is eten (eigenlijk vooral niet eten). Toch laten haar vriendinnen zich niet afschrikken; ze zijn bezorgd en zoeken contact met de ouders van Roos. Vriendschap is erg belangrijk en het is heel mooi om te lezen dat de vriendinnen van Roos haar niet in de steek laten, ook al is ze erg onaardig tegen hen. Het is een echte vriendschap ‘door dik en dun’, zoals Roos zelf zegt.

Victoria Farkas heeft heel veel vrouwen en meiden die anorexia hebben of hadden geïnterviewd. Ook heeft ze met hulpverleners gepraat. Daardoor weet ze veel over het onderwerp en is het boek heel realistisch.

-Lenie

Geen opmerkingen:

Een reactie posten