Kus / Lydia Rood

Samenvatting

Toon Mandersloot is in de eerste plaats een groot acteur en ergens op plaats honderd ook nog vader van een dochter. Marjon heet ze, en ze piekert veel over haar vader. Waarom is hij er nooit? Waarom vindt hij volle zalen en een daverend applaus belangrijker dan zijn kind? Moet zij soms zo hard klappen als hij haar een verhaaltje voorleest?

Pas als Marjon Toon op weg naar dansles bij het bos tegenkomt, krijgt ze de kans hem haar vragen voor te leggen. Of beter: ze naar zijn hoofd te slingeren.
Toon neemt zijn dochter mee naar een vervallen openluchttheater. Daar praten ze over vroeger, en als het te pijnlijk wordt, spelen ze scènes uit bekende toneelstukken en verhalen: Roodkapje, Medea, Hans en Grietje, Odysseus. Door de toneeldialogen heen fluistert het echte gesprek. Het gesprek van een dochter die haar vader stamelend en schreeuwend smeekt, ontroert, uitscheldt, troost en bijna vergeeft.
Toch spreken Marjon en Toon zich niet helemaal uit: alsof de mist in het bos hun diepste gevoelens aan het oog onttrekt. Langzamerhand zijn er meer contouren te onderscheiden, ten slotte een scherp silhouet. Maar pas op de laatste bladzijde wordt alles helder. Een verrassende ontknoping die de lezer kippenvel bezorgt.

Oordeel

Kus is een mooi en gevoelig boek. Er gebeurt eigenlijk bijna niets. Het boek beslaat één middag. Marjon en haar vader maken een wandeling door het bos. De verhalen en toneelstukken heeft Lydia Rood heel mooi door de gesprekken heen geweven. Soms wisselt ze ongemerkt tussen de ‘gewone’ scène in het bos en een scène uit een bekend verhaal. Die verhalen zijn heel uiteenlopend, van Hamlet tot Roodkapje en van Odysseus tot Hans en Grietje. Maar altijd met een heel eigen, verrassende twist. Door de wisselingen wordt het verhaal soms wel een beetje vaag. Het is een boek waar je bij moet nadenken en niet zomaar een avonturenverhaal dat je over je heen kan laten komen of je mee kan laten slepen. De dialogen zijn snel, de onderwerpen wisselen elkaar in vrij hoog tempo op.

Het einde komt als donderslag bij heldere hemel. Hoewel de lezer al vrij snel vermoedt dat de scene in het bos helemaal niet zo gewoon is, is het einde toch een verrassing die de lezer kippenvel bezorgt. Achteraf vallen heel veel puzzelstukjes op hun plaats. Kus is een mooi opgebouwd verhaal dat je aandachtig moet lezen en goed tot je door moet laten dringen.

- Lenie