“It makes me sick” 14+
Voigt, Orfie, Rotterdam, Lemniscaat, 1993
Samenvatting
Orfie komt als kleuter bij Enny in de klas. Hoewel Enny (net als iedereen)Orfie een beetje vreemd vindt worden ze snel vriendinnen. Na de basisschool verliezen ze het contact totdat Enny Orfie tegenkomt op straat waar ze staat te zingen is. Enny is dan pas begonnen met een studie bedrijfskunde en het gaat in alle opzichten goed met haar. Dit in tegenstelling tot Orfie, waar het een stuk minder goed mee gaat. Ze heeft voldoende muzikaal talent, maar in de band waarvan ze deel uitmaakt kan ze haar muzikale talent niet voldoende kwijt. Bovendien wordt ze door Jack, de leider van de band, respectloos behandeld. Enny heeft een goede stem met een doordringende klank, waardoor je als luisteraar helemaal geobsedeerd wordt. Orfie had Enny gevraagd als kind al gevraagd om haar manager te willen worden. Na hun rendez vous gaat Enny hiermee akkoord en zorgt er meteen voor dat ze een eigen band –succesvolle- band gaan oprichten: Orfie en de Graces. Dan raakt ze verliefd op de verslaafde jongen Yuri, die ook wordt betoverd door haar stem. Als ze met elkaar in gesprek raken wordt het Yuri duidelijk dat hij Orfie alleen maar kan krijgen als hij clean is. Verliefd als hij is besluit hij te gaan afkicken. Dat lukt hem en daarna zoekt hij Orfie weer op Ze zijn altijd samen en ze kunnen hun geluk niet op. Toch blijkt dit een onmogelijke liefde. Het betekent voor Orfie uiteindelijk haar ondergang.
Een boek dat je de mistroostige geur oplevert van een drugsparty met verschaalde urine, verschaald zweet en verschaalde seks. Orfie is zeker geen gemakkelijk boek, moeilijk te koop trouwens, maar wel duidelijk een springplank naar de volwassenenliteratuur. Ik kan me goed voorstellen dat het niet op bestsellerlijsten staat. Ik moet zelfs bekennen dat ik het hele verhaal een tweede keer (vluchtig) heb overgelezen. Na een chronologische start gaat Voigt met de tijdselementen stoeien. Met prachtige citaten laat de schrijfster een drugsverslaafde zijn visie op de liefde vertellen. Als lezer kom je in een schijnwerkelijkheid terecht.
Hou je van puzzelen met taal? Lees maar:
“Ja”zei hij. (dit zegt Yuri tegen Orfie) “Ik weet wat je bedoelt. Ik weet precies wat je bedoelt. Ik begrijp je.” Hij hoopte dat het waar was wat zij hem net had gegeven wist, vertelde hij me (dit is de verteller Enny), dat zij onmogelijk kon begrijpen wàt zij hem net had gegeven. En dat zij het nooit had kunnen geven als hij háár niet volkomen begreep, net zoals zij, hoopte hij hem zou begrijpen. Hij wilde niets liever dan dat zij hem begreep en herhaalde: “Ik begrijp je. Ik begrijp je echt.”
Begrijpen jullie het ook nog? Succes ermee,
Gr. Arjan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten